استراتژی انتظار فرج در اندیشه امام خمینی (رحمة الله علیه)

در درون دیدگاه انتظار فرج، یک نوع خوش بینی و امیدواری نسبت به سیر تاریخ و وضعیت آینده بشر وجود دارد. امید هیجان انگیزی که در ادبیات دینی و اعتقادی به عنوان “انتظار فرج” خوانده شده است.
این آموزه بنیادین شیعه، در صورت بندی اندیشه تشیع، هم در مبادی و مبانی و هم در گرایشها و موضع گیری های تاریخی به ویژه در مسائل بحث انگیز اعتقادی و سیاسی، بازتاب داشته است. به اعتقاد شیعه، وحی به وسیله هدایت و راهنمایی های ائمه که همواره نیز باید به عنوان حجتهای بالغه الهی وجود داشته باشند، تداوم می یابد. به عبارت دیگر، سیر تاریخی در جهت کمال پیشرفته و با ظهور امام زمان کامل می شود. بدین ترتیب، از نظر شیعه، انتظار فرج، امیدواری همیشگی به پیروزی نهایی حق علیه ظلم است و با ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نابسامانیها و رنج ها پایان می پذیرد.

امدادهای غیبی (و عنایات حضرت ولی عصر به انقلاب اسلامی)
امام خمینی قیام ۱۵ خرداد ۴۲ به بعد را قیام الهی دانستند و دست عنایت امام زمان را پشتیبان این قیام خواندند و فرمودند: «ما در این نهضت، منت از خدا و امام عصر می کشیم. ما منت از خدای تبارک و تعالی میکشیم، ما منت از ولی عصر می کشیم که پشتیبانی از ما فرمودند.
و در پیام دیگری هم که امام در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۵۷ به ملت ایران داشتند، پیروزی انقلاب را بر قدرتهای شیطانی در سایه اعتماد به حضرت صاحب الزمان دانسته و فرمودند: «الحق به همت والای این ملت رنجیده بود که با اتکال به قدرت لایزال الهی و اعتماد به ولی عصرعجل الله تعالی فرجه الشریف پیروزی بر قدرتهای شیطانی حاصل شد».
همچنین می فرمایند: «شما میدانید که این پیروزی، بدست آمده است، لكن این، من نبودم که این پیروزی را به دست آوردید به واسطه من. این خدای تبارک و تعالی، در سایه امام زمان های ما را پیروز کرد …