السلام علیک یا ربیع الانام و نضرة الایام

بهار ، پيام آور رويش و شادي است و امام زمان(عج) بهار آشناي دل ها و
سبزي روزگاران است.

بررسي روايات نشان مي دهد، كه عصر ظهور سرشار از جلوه هاي بهاري است.

بهار، هميشه‌ با تحفهِ‌ سرسبزي‌ و شادابي‌ و نشاط‌ همراه‌ است. بنابراين،
طبيعت‌ و تمام‌ موجودات‌ به‌ بهار عشق‌ مي‌ورزند.

بررسي‌ روايات‌ نشان‌ مي‌دهد، ترسيمي‌ كه‌ از امام‌ مهدي(عج) و دستاوردهاي‌
آن‌ بزرگمرد، صورت‌ گرفته‌ است؛ مملو از جلوه‌هاي‌ بهاري‌ است. حتي ، از
امام(ع)، به‌ عنوان‌ بهار نام‌ برده‌ شده‌ است.

اولین شباهت:
از ویژگی های بهار، باران فراوان، جوششنهرها و چشمه ساران است.

۱- مهدي‌ فاطمه، خود ابر باران‌خيز، باران‌ بهاري‌ و چشمه‌ جوشان‌ است:

الامام‌ السحاب‌ الماطر و الغيث‌ الماطل‌ و الشمس‌ المضيئه‌ و السماء الظليله‌
و الارض‌ البسيطه‌ و العين‌ الغريزه‌ و الغدير و الروضه.(۱)

امام، ابر بارنده، باران‌ پياپي، آسمان‌ سايه‌ افكن، زمين‌ گسترده، چشمه‌
جوشان، بركه‌ و گلزار است.

۲-  او بر جايي‌ قدم‌ نمي‌گذارد جز آن‌ كه‌ بهاري‌ شدن‌ را به‌ آن‌ عرضه‌
مي‌كند:

اسماعيل‌وار، چشمه‌ها را جوشان‌ مي‌سازد، چشمه‌هايي‌ كه‌ گرسنگان‌ را سير و
عطش‌ تشنگان‌ را فرو مي‌نشاند:

فلا ينزل‌ منزلاً الا ينبت‌ منه‌ عيون‌ فمن‌ كان‌ جائعاً شبع‌ و من‌ كان‌
ظماناً روي.(۲)

در هيچ‌ مكاني‌ اقامت‌ نمي‌گزيند جز آن‌ كه‌ از مقدم‌ او چشمه‌ها مي‌جوشد، پس‌
گرسنگان‌ سير و تشنگان‌ را سيراب‌ مي‌گرداند.

۳- به‌ بركت‌ او، آسمان‌ اشك‌ شادي‌ مي‌ريزد: چشمه‌سارها سرازير مي‌شود و
زمين‌ چندين‌ برابر محصول‌ مي‌دهد.

فعند ذلك… و تفيض‌ العيون‌ و تنبت‌ الارض‌ ضعف‌ اكلها.(۳)

در آن‌ هنگام‌ چشمه‌سارها، سرازير و زمين‌ چندين‌ برابر محصول‌ خود مي‌روياند.

(تعطي‌ السماء قطرها؛ آسمان، باران‌ خويش‌ را فرو مي‌فرستد).(۴)

۴- فراواني‌ نهرها و چشمه‌ها از جلوه‌هاي‌ ديگر اين‌ بهار زيباست:

(تزيد المياه‌ في‌ دولته‌ و تمد الانهار؛ آب‌ها در عهد او فراوان‌ مي‌شود،
رودخانه‌ها پرآب‌ مي‌گردد).(۵)

و تعمر الارض‌ و تصفو و تزهو بمهديها و تجري‌ به‌ انهارها.(۶)

زمين‌ به‌ وسيلهِ‌ مهدي(عج) آباد، خرم‌ و سرسبز مي‌شود و به‌ وسيلهِ‌ آن‌
چشمه‌سارها روان‌ مي‌گردد.

۱- کافی/ج۱/ص۱۹۸- تحفالعقول/ص۴۳۹٫

۲- کمال الدین و تمام النعمه/ج۲/ص۶۷/باب۵۸ – غیبت نعمانی/ص۲۳۸/باب۱۳٫

۳- ینابیع الموده/ج۳/ص۱۳۶ – روزگار رهایی/ص۶۰۱٫

۴- بحارالانوار/ج۵۳/ص۸۵/باب۲۹٫

۵- منتخب الاثر/ص۴۷۲٫

۶- ینابیع الموده/ج۳/ص ۷۸ و ۱۳۲٫