دلیل غیبت حجت خدا
” یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ” (سوره یس آیه ۳۰ )
افسوس بر این بندگان كه هیچ پیامبرى براى هدایت آنان نیامد مگر اینكه او را استهزا مىكردند!
امام صادق علیه السلام می فرمایند :
یک روایت را بفهمی ، بهتر است از ده روایت که ( نفهمی ) و نقل کنی . برای هر حقی حقیقتی است و برای هر راه درستی نور است و ما فردی از پیروان خود را فقیه (دین شناس ) محسوب نمی کنیم تا اینکه ( اگر حدیثی از باب توریه و تقیه و امثال آن ) اشتباه برای او گفته شود ، اشتباه را بفهمد . همانا امیر المومنین علیه السلام بر منبر کوفه فرمود : « در پیش روی شما فتنه های تاریک ، کور و گرفته ایست که فقط « نومه» از آن نجات می یابند.
پرسیدند : نومه چه کسانی هستند ؟ فرمود: کسی که مردم را می شناسد ولی مردم آن را نمی شناسند و بدانید همانا زمین از حجت خدای بزرگ خالی نمی ماند ولی خداوند به سبب ظلم و ستم مردم و گناهانشان ، او را از دیدگان پنهان می دارد و اگر لحظه ای زمین از حجت خالی بماند ، اهلش را فرو خواهد برد . حجت خدا مردم را می شناسد ، ولی مردم او را نمی شناسند مانند حضرت یوسف که مردم را می شناخت ولی آنان او را نمی شناختند ، سپس این آیه را تلات کردند ” یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ…”
( الغیبه ، ص ۱۴۱ ، باب ۱۰ ، ح ۲)
قدر حجت الهی را ندانستن و پیروی نکردن از وی ، چیزی جز ندامت ، برایمان نخواهد داشت ” یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ…”
تنها را پایان یافتن غیبت ، این است که بفهیم “بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ ” و با امام خود ، عهد و عقد و بیعتی ببندیم که با مال و جانمان از او حمایت نماییم .