خورشید محمد است و صادق ماه است خورشید همیشه با قمر همراه است
صدای قدم مبارک مولودی می آید که بهانه خلقت است، رحمة للعالمين است و نور مجسم، هم او که جهانی را دگرگون میکند؛ کسی که اهل آسمان او را به “احمد” و زمینیان به “محمد” میشناسنش؛ عرشیان از آمدنش به وجد آمده اند و زمینیان رقص کنان ورودش را نظاره میکنند و اینگونه با خود زمزمه میکنند:
خواهم که باشم ای بی قرینه
میلادت را در شهر مدینه
گنبد خضرا قبله ی دلها
مهرت سرشته در آب و گلها
اما خوشی اهل معرفت افزون است
که صادق آلش نیز امروز مولود است
آری امروز آسمان امامت و ولایت، میلاد ششمین ماه خود را به نظاره نشسته و از نور ملکوتی اش منور و مسرور گشته.
آمده دنیا قرآن ناطق
یوسف احمد امام صادق
ماه درخشانی که بعدها پرتو انوار الهی اش دوازده هزار غنچه جویای محبت و حقیقت را شکوفا کرد و حیات و طراوت تازه ای به جهان بخشید. چرا که با شکوفایی و عطر افشانی آنها، مسیر بوستان حقیقت و رستگاری از بیابان خشک ضلالت و بدبختی جدا شد و سرگشتگان و عاشقان وجه ا… به سرمنزل مقصود رسیدند.
جانها فدای دو جان و جانان
دو سوره نور دو شمس تابان
دو کوه رحمت دو بحر غفران
دو آیینه ی طلعت یزدان
دو دلبر خدایی با حسن خداداد
این دو میلاد باسعادت تهنیت با