چگونه ممکن است انسانی مانند امام زمان  علیه السلام عمر چند صدساله و یا چند هزار ساله داشته باشد؟

چگونه ممکن است انسانی مانند امام زمان  علیه السلام  عمر  چند صدساله و یا چند هزار ساله داشته باشد؟

در پاسخ می توان گفت عمر مثل حرکت است. حرکت هم روند تند و هم روند کند دارد. حرکت کند مثل حرکت رشد موی بدن، که در یک ماه حدود یک سانتی متر حرکت می کند. ممکن است حرکت نکند، مثل موی مژه و ابرو که دهها سال بدون حرکت و در واقع بدون رشد باقی می ماند. گاهی نیز حرکت به قدری تند است که نمی توان آن را اندازه گیری کرد و یا مثل حرکت نور بسیار سریع است، ولی می دانیم که هیچ دلیل علمی و عقلی برای محدود کردن حرکت وجود ندارد.

در بعضی از منابع، کتاب های تاریخی و حتی آیات و روایات از عمرهای طولانی خبر می دهند. قرآن می فرماید: «حضرت نوح  علیه السلام ۹۵۰ سال به تبلیغ مشغول بود.»  (۱)

(۱) عنکبوت (۲۹) ، ۱۴
در آیه ۲۵۹، سوره بقره نیز آمده است که یکی از اولیای خدا، معروف به حضرت عزیر، در حالی که سوار الاغی بود، از روستای ویرانه ای، عبور می کرد. از خدا پرسید که چگونه صاحبان این خانه ها که سالهاست مرده اند، دوباره زنده خواهند شد.خداوند متعال برای آن که مسأله را به صورت تجربی برای او روشن کند، او را صد سال میراند.سپس او را زنده کرد و از او پرسید: «چه مدت است که در اینجا هستی؟»: گفت: «روزی یا بخشی از روزی». خداوند متعال فرمود: «نه؛ توصد سال است که مرده ای»: اکنون به الاغت نگاه کن که چگونه استخوان های او را سر پا می کنیم و نیز به غذا و نوشیدنی خود بنگر که هیچ تغییر نکرده است!» غذا اگر در جایی مثل یخچال و سردخانه نباشد، پس از یک هفته تغییر می کند. صد سال چند هفته است؟ وقتی یک سال ۵۲ هفته است، پس صد سال ۵۲۰۰ هفته می شود؛ بنابراین، خداوند متعال غذای این بنده را ۵۲۰۰ برابر عمر طبیعی سالم نگه داشت، در حالی که عمر امام زمان علیه السلام  از آغاز تولد تاکنون، حتی بیش از بیست برابر عمر طبیعی نبوده است. خداوند متعال با این آیه قدرت خود را نشان میدهد که ما می توانیم صدها و هزارها برابر عمر طبیعی چیزی را نگه داریم. این معجزه می تواند درباره عمر امام هم اتفاق بیفتد. 

همچنین از این آیه اهمیت علم تجربی فهمیده می شود؛ بر این اساس که علم تجربی به قدری ارزش دارد که یک پیامبر، باید صد سال بمیرد تا چیزی را با حس درک کند. همچنین از این آیه استفاده می شود که زنده شدن مرده مخصوص قیامت نیست؛ بلکه در همین دنیا نمونه هایی از زنده شدن بعضی مردگان وجود دارد که به اصطلاح آن را «رجعت» می گویند. مردگانی که با معجزه حضرت عیسی علیه السلام زنده شدند، از این نمونه اند و نیز مرده ای که در آیه مورد بحث به آن اشاره شد.

همچنین از این آیه استفاده می شود که اگر ریشه سؤال عناد و الجاجت نباشد، می تواند گامی به سمت رشد و تکامل انسان باشد. از نمونه های دیگر قرآنی

طولانی بودن عمر انسان در داستان حضرت یونس در سوره صافات آیات ۱۳۹ تا ۱۴۴ است. در مضمون این آیات میخوانیم که همانا یونس از فرستادگان است. آن گاه که از قوم خود فرار کرد و به سوی کشتی پر از بار و مسافر شتافت. ناگهان کشتی به خطر افتاد و قرار بر این شد تا بر اساس قرعه، افرادی به دریا افکنده شوند. پس، یونس با مسافران کشتی قرعه انداخت و از بازندگان شد و او را به دریا افکندند و در این حال ماهی بزرگی او را بلعید. او خود را سرزنش کرد و در شکم ماهی به تسبیح خداوند پرداخت و اگر از تسبیح گویان نبود، تا روز قیامت در شکم ماهی میماند “للبث في بطنه إلى يوم يبعثون.” از این آیه معلوم می شود که زنده ماندن تا روز قیامت امکان دارد. همچنین درباره عمر طولانی می توان به این نمونه قرآنی اشاره کرد که ابلیس از خداوند متعال خواست تا روز قیامت به او مهلت بدهد: “قال رب فأنظرني إلى يوم يبعثون” خداوند متعال او را تا زمان بسیار طولانی عمر داد: “قال فإنك من المنظرين الي يوم الوقت المعلوم”